I'm hot just like an oven / now die, motherfucker.

Kijk. Justin Timberlake is me dus buitengewoon dierbaar. Zijn solo-cd 'Justified' heeft mijn leven zo vreselijk intens verrijkt, zeker op het gebied van ervaringen opdoen in het mezelf uit puur enthousiasme met mijn gezicht naar beneden op de dansvloer te laten vallen, bij de eerste klanken van, zegge, een Like I Love You, een Señorita, of een Take Me Now. Prrr, zogezegd. Of, voor mensen die dat soort zaken liever in Cute Overload-termen definiëren:


Justin Timberlake's eerste solo-cd uit 2002 in babydierenvorm.

"Whoopie!" dus in principe als eerste reactie, op dit artikel. “Een nieuwe cd van Justin Timberlake komende zomer, whoopie!”, om precies te zijn. Maar. Nader onderzoek naar de beoogde producer Rick Rubin levert dit stukje op. In 2004. Wilde Rick Rubin. Niets liever dan werken met Audioslave, The Red Hot Chilli Peppers, en * drumrateltje * System of a down. System of a pussing down, ja. Hoe moet dat nou? Hoe.

Hoe nu verder?

Dat wordt weer wakker liggen, vanavond.