Gordon doet waar hij het best in is: mensen aan het huilen maken

Het aangrijpendste stukje proza over de recente dood van Frederique Huydts komt van professioneel televisiehoer Gordon:

'de tranen liepen langs mijn wangen, en guusje nederhorst flitste door mijn hoofd...wat is er verdomme toch aan de hand?? Waarom hoor je dit soor vreselijke verhalen steeds meer, waarom zijn er zoveel mensen op dit moment ziek, lijden miljoenen mensen aan huid aandoeningen, luchtwegen infecties en kanker in welke vorm dan ook?? Zijn we onszelf aan het vergiftigen met het millieu waarin we leven? Zijn we door alle zendmasten met stralingen bezig onszelf uit te roeien? Het begint er op te lijken en ik doe er net zo hard aan mee, en voel me bijna schuldig voor haar dood...kijk alleen al naar de hopeloze files in nederland, in een paar jaar krijgen we hier de LA tafferelen, 24/7 langzaamrijdend verkeer....' [Bron, want nee, ik heb dit niet verzonnen]

Ik denk niet dat Gordon hiermee alleen de levenden heeft ontroerd, maar dat ook Frederique zelf, op hem neerkijkend vanuit de hemel, een traantje weg heeft gepinkt bij zijn ontroerende relaas over de noodzaak van kilometerheffing.